2015/02/19

තනිකඩයාගේ ලෝකය














හා පැටියෙක් වගේ බොළඳ අරුම හිතක් මට    තියෙනව
වෙලාවකට වඩාන ඌ අඳුරට මං ගාල්                වෙනව
හුරතල් බස් කියෝ කියෝ පරක් කරන්නට          හදනව
මෙන්න අනේ මේකා මගෙ පපුව විකල පැනල      යනව

හවස් කාලෙ මිදුලට සුදු සමන් පිච්ච පෙති       වැටෙනව
පාගන්නට ලෝබ නිසා මං පිල උඩ වාඩි             වෙනව
පාලොස්සක රන් තැටියෙන් කඳුළු වතුර පෙරී       එනව
මටත් හොරා මගේ දෑස් ඒ හඳ වතුරේ            පෙඟෙනව

ගොම්මන් අඳුරට ඇහැ ලාගෙන මම තරු කැට   ගණිනව
තරු පොකුරින් හැමදාමත් එක දෙක පරවී       වැටෙනව
මේ විසාල ලෝකේ මට කවුරුත් නැතිදැයි        හිතෙනව
ඒ මොහොතේ මගේ හිතේ මහා දුකක් මෝදු       වෙනව

ඇහැ පියවෙන රෑට රෑට පුංචි කෙවිල්ලක්          ඇදෙනව
හිත පිරෙන්න පුංචි කතා කිය කිය හිස            පිරිමදිනව
හොර රහසෙම මුවට නැමී නළල සිඹින්නට         හදනව
ඒ එක්කම කඳුළු උනල හීතලේට ඇහැ            ඇරෙනව

තණ අග පිණි බිංදු වලට හුඟක් ආදරේ             හිතෙනව
අතට ගංඩ හිතන කොටම බිමට වැටිල නොපෙනී   යනව
ඔච්චං හඬකින් හඬලන දෝංකාරයක්               ඇහෙනව
ඇහැ ඇරලා බැලුවම කෝ ? කවුරුත් නැති බව දැනෙනව

දෙනෝ දහක් දෙනා මාව පහු කරගෙන පෙරට      යනව
දුවන්න මට හිත් දෙන්නෑ එහෙම උනොත් හති වැටෙනව
දිනුං කොඩිය අතට ගංඩ දුවපු අයත් මඟ          වැටෙනව
යනින් ගමන කොයි කවුරුත් ඇහැරවගෙන එක්ක යනව


2015/02/15

පින්කාරියේ

පින්කාරියේ
මුමුණා බැතිබර ප‍්‍රාර්ථනා
පෙරදා පින්බිමැ පූජාසනේ
පිදූ කැකුලමයි ඔබ අද දෙපයින්
පාගා සිඳ දැමුවේ

රතැඟිලි තුඬගින් එකිනෙක දිගහැර
ඔබම නොවෙද මල් පෙති පිබිදූයේ
උවසු උවැසියන් අතරේ තෙරැපී
ඔබම නොවෙද මලසුන් සැරැසූයේ
පින්කාරියේ
කෙලෙසද ඒ මල
පාගා සිඳ දැමුවේ

පරවී ගිය ඒ අතීත සුවඳින්
ඔබම නොවෙද හද පුරවාලූයේ
මලසුන තෙමමින් ගැලූ සෙනෙහසින්
ඔබම නොවෙද පැන් සනහාලූයේ
පින්කාරියේ
කෙලෙසද ඒ මල
පාගා සිඳ දැමුවේ

2015/02/06

යළි නො එන මේ මොහොත - Kal Ho Na Ho

ජීවිතේ මෙ සෑම මොහොතම 
යයි වෙනස් වෙවී
සෙවණකින් මිදී යලිත් එයි 
සැඩ හිරුත් නැගී
මොහොතත් ගෙවන් 
පිරිපුන් ලෙසින්
මේ මොහොත නම් 
යළි හෙට නො ඒ

හදවතින්ම පෙම් කරනා
කෙනෙකුන් හමුවනු අරුමා
කොතැනක හෝ හමු වී නම්
ඇය වේ ලොව තුල මනරම්
අත ගෙන ඇගේ රැකගන්න දැන්
ඔබ වෙතට ඈ යළි හෙට නො ඒ

ඇසිපිය සෙවනට පාවී 
කිසිවකු ඔබ වෙත ඒවී
හදවත සඟවා වලකනු කෙලෙසද
ගැහෙමින් නද දෙයි රිසි සේ 
දැනගන්න ඒ මොහොතයි ඔබේ
ජීවිතය මේ යළි හෙට නො ඒ
______________________________________________

"කල් හෝ නා හෝ" යනු බොළද චිත්‍ර පටයක් සේ කෙනෙකුට තර්ක කරන්න පුළුවන්. ඒත් මා විශ්වාස කරන පරිදි කිසියම් නිර්මාණයක අවසාන විනිශ්චයේදී වැදගත් වන්නේ බාහිර සැරසිලි නොව ඒ තුළ ගැබ්වන ලෝක දෘෂ්ටිය යි. කල් හෝ නාහෝ හි මුඛ්‍ය තේමාව වන "ආදරය යනු අයත් කර ගැනීමක් නොව පරිත්‍යාගයක්ය" යන සංකල්පයට මම බෙහෙවින්ම කැමතියි. ආදරය අහිමි වූ කල අහිමි වස්තුව නසාලන්නට තරම් ආදරය පිලිබඳ අර්ථ නිරූපණය විපරීත වූ ලෝකයක, නාස්තික දෘෂ්ටියක් වපුරන කලාත්මක නිර්මාණයකට වඩා මේ බොළඳ චිත්‍රපටයේ එන මේ ගීතයට මම ප්‍රිය යි. මේ රචනය බිහිවීමට හේතු උනේ අයෙක් මට දුන් අභියෝගයක්. මෙම ගීතයේ මුල් කෘතියේ අරුත එම තනුවට ම අනුගත වන සේ සිංහලට නැගීම යි ඒ. ගීතයක තනුවකට වචන යෙදීම එ තරම් අපහසු නෑ. ඒත් නිශ්චිත පදමාලාවක් එම තනුවට ම අනුව වෙනත් බසකට නැගීම අතිශයින් අපහසු දෙයක් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නෑ. මම ඒ අභියෝගයට මුහුණ දුන් අයුරුයි මේ. 
________________________________________________________________________________________

හර් ඝලී බදල් රහි හෛ රූප සින්දගී
චාවු හෛ කභි කභි හෛ ධූප සින්දගී
හර් පල් යහා ජී භර ජියෝ
ජෝ හෛ සමා කල් හෝ නා හෝ

චහෙ ජො තුම්හේ පුරෙ දිල් සේ
මිලිතා හෛ වෝ මුස කිල් සේ
ඒස ජො කෝයි කහී හෛ
බස වහි සබසෙ හසී හෛ
උස හාත කෝ තුම් තාම ලෝ
වෝ මෙහෙර බාන් කල් හෝ නා හෝ

පලකො කෙ ලේකේ සායේ
පාස කොයී ජෝ ආයේ
ලාක සම්භාලෝ පාගල් දිල කෝ
දිල් ධඩකේ හී ජායේ
පර සෝච ලෝ ඉස් පල් හෛ ජෝ
වෝ දාසටාන් කල් හෝ න හෝ