හුදෙකලා වූ වලාවක් සේ පාව යමි

හුදෙකලා වූ
වලාවක් සේ
පාව යමි නුබ ගැබ
ගිරි ශිඛර මිටියාවත් මතින්.
දුටිමි තුරු වියන අතරින් විල්තෙරක අසබඩ
යායකි රන් පෑ ඩැෆඩිල්
මඳ නලින නැළවෙන ලෙළෙන

ක්ෂීර පථයේ රැඳී දිදුළන
ඉඟිකරන තරු සේ අපරිමිත
තෙරක් නොපෙනෙන අනන්තය තෙක්
විහිදුණා එය ඉවුරු ඉම දිග
එකම බැල්මෙක රැඳිණ සහසක්
සැලෙන හිස් නව යොවුන් රැඟුමක

සරැලි රඟ දෙන මොබින් හිඳ උන්
පැරදුවා රල තුටින් බුබුලන
එවන් ආනන්දමය නිමෙසක
කෙසේ ප්‍රමුදිත නොවෙද කිවියර
බලා සිටියෙමි.. බලා සිටියෙමි..
සිතුම් නවතා බලා සිටියෙමි..
ඉසුර මා වෙත රැගෙන ආවේ
කුමක් වේදැයි කියා විමසමි

සයනයේ මා වැතිර හිඳිනා
හුදෙකලා කල්පනා දැහැනක
සැණෙලියක් සේ නැගී මනැසට
හුදෙකලාවේ මිහිර සිහිකර
ප්‍රමෝදය විත් පිරී හදවත
රඟයි ඩැෆඩිල් යාය සමගින!

විලියම් වර්ඩ්ස්වර්ත් ගේ I wandered lonely as a cloud කවියේ සිංහල ප්‍රතිරචනය