හා පැටියෙක් වගේ බොළඳ අරුම හිතක් මට තියෙනව
වෙලාවකට වඩාන ඌ අඳුරට මං ගාල් වෙනව
හුරතල් බස් කියෝ කියෝ පරක් කරන්නට හදනව
මෙන්න අනේ මේකා මගෙ පපුව විකල පැනල යනව
හවස් කාලෙ මිදුලට සුදු සමන් පිච්ච පෙති වැටෙනව
පාගන්නට ලෝබ නිසා මං පිල උඩ වාඩි වෙනව
පාලොස්සක රන් තැටියෙන් කඳුළු වතුර පෙරී එනව
මටත් හොරා මගේ දෑස් ඒ හඳ වතුරේ පෙඟෙනව
ගොම්මන් අඳුරට ඇහැ ලාගෙන මම තරු කැට ගණිනව
තරු පොකුරින් හැමදාමත් එක දෙක පරවී වැටෙනව
මේ විසාල ලෝකේ මට කවුරුත් නැතිදැයි හිතෙනව
ඒ මොහොතේ මගේ හිතේ මහා දුකක් මෝදු වෙනව
ඇහැ පියවෙන රෑට රෑට පුංචි කෙවිල්ලක් ඇදෙනව
හිත පිරෙන්න පුංචි කතා කිය කිය හිස පිරිමදිනව
හොර රහසෙම මුවට නැමී නළල සිඹින්නට හදනව
ඒ එක්කම කඳුළු උනල හීතලේට ඇහැ ඇරෙනව
තණ අග පිණි බිංදු වලට හුඟක් ආදරේ හිතෙනව
අතට ගංඩ හිතන කොටම බිමට වැටිල නොපෙනී යනව
ඔච්චං හඬකින් හඬලන දෝංකාරයක් ඇහෙනව
ඇහැ ඇරලා බැලුවම කෝ ? කවුරුත් නැති බව දැනෙනව
දෙනෝ දහක් දෙනා මාව පහු කරගෙන පෙරට යනව
දුවන්න මට හිත් දෙන්නෑ එහෙම උනොත් හති වැටෙනව
දිනුං කොඩිය අතට ගංඩ දුවපු අයත් මඟ වැටෙනව
යනින් ගමන කොයි කවුරුත් ඇහැරවගෙන එක්ක යනව
