හව්හරණක් නැති කෙවිලිය

තනිව හඬන්නෙමි 

සිතිවිලි සිර කුටියේ
මා ළය විනිවිද 

දකිනා තුරු ඔබැසින්
තනිව ගයන්නෙමි 

ලොවට ඇසෙන සේ
හව්හරණක් නැති 

කෝකිලාවක මෙන්

මෙලොව දුටුදා පටන් ලද දුක්
වේදනා අවමන් බරින්
පියාපත් සිරවී
පියාඹා යනු නොහැක අහසේ
කිරිලියක විලසින්

නොලැබ ආ මඟ ලොවෙන් කිසිකල
දයාවේ සිහිලස බිඳක්

ළය මඬල සිරවී
ගායනා කළ නොහැක තවදුර
කෙවිලියක විලසින්

සත්සර මුසුව - එච්. එම්. ජයවර්ධන
කටහඬ - ගීතා කුලසේකර

ගිම්හානයේ සිහිලක්

ගිම්හානයේ සිහිලක් පතා
යාඥා කළෙම්
වස්සානයේ සෙවණක් සොයා
යාත‍්‍රා කළෙම්
ස්නේහයේ පැන් පොදක් පතා
හඬනා හඬට සරදම් නොදෙන්

යනෙන මග පය වැකෙන 

රැවුම් අවමන් සිනා
අතර විකසිත එකම දයාබර සිනාවක් 
හදවතම පිරිමදින සෙනෙහෙබර කටහඬක්

යාඥා කළෙම්

නිදහසේ මුව විටින් පිරී උතුරා හැලෙනා

ගැහැට බාධක පිසැර ගලායන ඕඝයක්

ස්නේහයේ සිහිල පිරි නිමල දිය උල්පතක්

යාඥා කළෙම්

සත්සර මුසුව - රෝහණ වීරසිංහ
කටහඬ - දීපිකා ප‍්‍රියදර්ශනී පීරීස්
1990

වෙල්ලස්සේ ගුරුතුමී

වෙල්ලස්සට අමාවකේ
සීතල සඳ පෑයුවා ද
නිල් වනන්තරේ කුරුලු ඇහැට
සිහිල අරන් නුඹ ගියා ද
ඉස්කෝලේ පුංචි හොටට
පල සම්පත සෑහුණා ද
මල් පෙත්ත නුඹට කටු අකුලේ
හිනාවෙන්න හැකි වුණා ද

අතින් කටින් උහුලාගෙන අත මිට හිඟ පාඩු
වනන්තරේ වනපස මල් කවදත් පීදේ ලු
අතක් බරට අකුරු අරන් නුඹ හිමයට ඒ ලු
ළමැද හිඳුණ වැව් තලයට නිලි වැස්සක් වී ලු

කවා සියතින් ම පැටවුන් අඩක් පිරූ කුසිනී
නිදා අතුට වල් කොල බිම සදා යහන තුටිනී
සිනා කටත් ආදරයත් නමා දෙදණ බැතිනී
වැටී වඳීති දහස් වටින සෙවනැල්ලට නිතිනී